هایپرکلابز : انجمن گویندگان زیرنظر تلویزیون است. تلویزیون در این زمینه چه کرده است. آیا جلساتی گذاشته‌اید که این مشکل را مطرح کنید؟
والی زاده: همان‌طور که اشاره شد، درباره دوبله‌های زیرزمینی که آقای ضرغامی خودش درباره این موضوع هماهنگی کرد، صحبتش شد اما انجام نشد، متأسفانه در حد حرف باقی ماند.
گذشته از این به نظرم اگر گوینده‌ای بخواهد وارد دوبله شود باید از کانال انجمن بگذرد نه از کانال تلویزیون. الان برعکس شده، انجمن تحت پوشش تلویزیون شده است یعنی گوینده‌ها باید در آزمون تلویزیون شرکت کنند و بعد به انجمن معرفی می‌شوند و از طرف انجمن کارت می‌گیرند تا فعالیت کنند. این شیوه به نظرم اشتباه است.
انجمن چرا مستقل عمل نمی‌کند؟
والی زاده: تلویزیون می‌تواند استقلالی که شما می‌گویید را به انجمن بدهد. همان موردی که درباره شیوه ورود مطرح کردم را دوباره اشاره می‌کنم. اگر کسی به من بگوید فرزند من مستعد است می‌گویم باید از راه آزمون تلویزیون وارد شود. باید یادآور شوم تلویزیون برای دوبله بازار کار خوبی دارد که جوان‌تر‌ها وارد شوند اما متأسفانه کلاس‌های خصوصی کارایی چندانی ندارند، نمی‌شود کسانی که سال‌ها در این حرفه کار می‌کنند خانه نشین شوند تا این کارهای زیرزمینی تولید شود.
زی نوری: من به عنوان یک نسل جوان می‌خواهم بگویم سازمان صداوسیما روی من سرمایه‌گذاری کرده است، فرصت برایم ایجاد کرده و... اما امروز چرا باید بی‌انگیزه شوم، به خاطر همین موضوع است. می‌گویم چرا کار ما به قول معروف بی‌در و پیکر شده است. افراد سفارش شده می‌آیند. یک زمانی می‌گفتند این افراد سفارش شده زود می‌روند اما الان دیگر ماندگار می‌شوند. یک ماه هم اگر دستمزد این حرفه را بگیرند مدعی هم می‌شوند. مؤسسات بیرون هم می‌خواهند با هزینه کم کار را تمام کنند، مثلاً می‌گویند هزینه تولید فیلم بیشتر از یک‌میلیون و پانصد هزار تومان نشود.
راستی دستمزدها الان چقدر است؟
والی زاده: من بعد از 54 سال کار کردن دستمزدی که الان می‌گیرم برای یک فیلم سینمایی آن هم در شرایطی که درجه ارشد دارم نزدیک 16 سال پیش است البته درصد خیلی کمی اضافه شده است.
ضمن این‌که به نظرم کار مدیر دوبلاژ خیلی سخت است. گوینده ممکن است در هفته 4 روز کار داشته باشد و بابت هر روزش دستمزد بگیرد اما مدیر دوبلاژ باید متن را با خودش ببرد منزل، روی آن کار کند گوینده انتخاب کند و ممکن است یک روز سر کار برود، اگر هم در آن یک روز کار با شتاب پیش برود و کیفیت لازم را نداشته باشد به مدیر دوبلاژ ایراد می‌گیرند و می‌گویند تو فیلم را خوب دوبله نکردی.
زی نوری: مؤسسات بیرون می‌گویند با یک و نیم میلیون کار را تمام کن، بعد می‌گویند سعی کن از این گوینده‌های تازه کار با دستمزد پایین بیاور و یک گوینده شاخص هم بیاور. خوب واقعاً در این شرایط نمی‌توان توقع کار خوب داشت. در این شرایط اوضاع سازمان صداو سیما خیلی بهتر است و می‌توانی از گوینده‌های خوب و حرفه‌ای استفاده کنی تا کیفیت اثر خوب شود.
بحث دیگری را هم می‌خواهم مطرح کنم. بانک مرکزی هر سال نرخ تورم را اعلام می‌کند و بر اساس آن دستمزدها بالا می‌رود اما چند سال است که دستمزد ما بالا نرفته است.
چند سال قبل آقای دارابی آمدند واحد دوبلاژ گفتند دستمزدها بالا می‌رود ولی اتفاقی نیفتاد.
والی زاده: اگر نخواهیم بی‌انصاف باشیم، امور زندگی ما از تلویزیون می‌گذرد اما باید گفت کسی نمی‌داند در واحد دوبلاژ چه می‌گذرد و سختی‌های کار ما چیست. فکر می‌کنند دوبله یک فیلم کار آسانی است یا مثلاً خم رنگرزی است، همین باعث شتابزدگی در کارها می‌شود، نمی‌آیند از نزدیک کار ما و مشکلاتش را ببینند.
شیرزاد: تلویزیون خانه کاری هر سه ما است و با عشق در آن کار می‌کنیم اما برخی اتفاق‌ها درست نیست مثلاً همین الان یک کار به من سپرده شده است. کار وقت‌گیری است اما از من می‌خواهند سریعتر کار کنم. این هیچ توجیه فنی و هنری ندارد. زمان کار شما را تحت فشار می‌گذارند و موقع قضاوت می‌گویند فیلم خوب دوبله نشده است. یک چیزهای کوچکی هست که به آن اهمیت نمی‌دهند اما واقعاً تأثیرگذار است.
والی زاده: ناگفته نماند فیلم‌های شبکه خانگی را که کار می‌کنیم دستمزد بیشتری نسبت به تلویزیون می‌گیریم چون آنها آثار را می‌فروشند و بازده دارند اما تلویزیون چنین شرایطی ندارد.
آرزویم این است که یکی از مدیران تلویزیون یک روز کاری ما بیاید در استودیو فقط بنشیند و تماشا کند که یک فیلم چگونه دوبله می‌شود.
شیرزاد: حرف هم نزند، هیچ انرژی مصرف نکند، هر وقت هم خسته شد از استودیو بیرون برود و چای میل کند.
والی زاده: مطمئناً در چنین شرایطی انگیزه ما بیشتر می‌شود. مثلاً شب عید به هر کدام از ما چند فیلم برای دوبله می‌دهند که در ایام نوروز هم برود روی آنتن، یعنی کار سریع و شتابزده می‌خواهند. بهتر است با کار ما بیشتر آشنا شوند. اگر سختی‌های کار ما را بشناسند سعی می‌کنند دستمزدها را بالا ببرند.
زی نوری: بگویند قرار است به دستمزدها اضافه کنیم و باید دوباره آزمون بدهید تا سطح‌تان مشخص شود. گوینده‌ها را این‌گونه محک بزنند، البته یک افزایش دستمزد خوب باشد، تست بگیرند و بگویند هر کسی که در آزمون موفق نبود برود.
دیجیتال شدن دستگاه‌های کار شما چه تأثیری روی کیفیت داشت؟بسیاری می‌گویند این سرعت به کیفیت دوبله ضربه زده است؟
والی زاده: این که دستگاه‌ها دیجیتال است و سریع کار می‌کند، ما هم سریع شدیم، خودمان را تطبیق دادیم اما در نظر بگیرید که این دستگاه‌ها هم با پیشرفت تکنولوژی پیشرفته‌تر شده، عوض می‌شوند اما ما که عوض نمی‌شویم، ما تمام می‌شویم اما دستگاه که تمام نمی‌شود پس بهتر است به فکر آدمی باشند که روزی تمام می‌شود. این چشم، دست، مغز و... در فاصله 10 سال از بین می‌رود. جوان‌های ما در این کار همه عینکی شده‌اند.
با وصف این، ببینید چقدر این بچه‌ها خوب هستند که با ماشین کنار آمدند و حتی از آن ماشین هم تندتر می‌روند. چگونه است دوبله فیلم 9صبح شروع می‌شود و تا 6بعداز ظهر تمام می‌شود، فکر می‌کنید به خاطر دستگاه است، خیر، گوینده و مدیر دوبلاژ زحمت کشیده‌اند وگرنه با همین دستگاه فیلم را 12 روزه هم می‌شود دوبله کرد.
130 دقیقه فیلم نزدیک 300 صفحه A4 حرف دارد. این سختی‌ها را نمی‌بینند.
زی نوری: کسانی که بیرون از کار ما هستند، فکر می‌کنند دستمزدهای بالایی داریم. مثلاً از من می‌پرسند تو، فلان فیلم یا سریال را حرف زدی چقدر دستمزد گرفتی، وقتی رقم را می‌گویم، می‌خندند. این لطیفه نیست، واقعیت است.
شیرزاد: آن یک سیستم فنی است که مثلاً اگر هدش خراب شود تعویض می‌شود اما ما مستهلک می‌شویم. با دستگاه قدیم و جدید کار کردن فرقی نمی‌کند.ما با همان عشق و علاقه‌ای کار می‌کنیم که با دستگاه‌های قدیمی کار می‌کردیم.
یک چیزهایی وجود دارد که مسئولان آن حوزه باید پاسخ بدهند. متأسفانه من حتی در برخی محافل هم باید پاسخگوی این باشم که چرا این فیلم‌ها بد دوبله می‌شوند در حالی که این پاسخگویی وظیفه من نیست همان‌طور که من وقتی گوینده هستم دیالوگ خودم را تصحیح می‌کنم، هر کسی باید کار خودش را درست انجام دهد، من در حد خودم می‌توانم به این حرفه کمک کنم.
مسئولان باید جواب این‌که چرا فیلم‌ها بد دوبله می‌شود، چرا در من یاس ایجاد می‌شود و از 4 تا فیلم 2 تا را قبول می‌کنم پیدا کنند؟
من مطمئنم که از اینجا برویم، هر سه ما باز هم با همان عشق کارمان را ادامه می‌دهیم، 2 هزار تومان هم بدهند کارمان را عاشقانه انجام می‌دهیم، 2 میلیارد هم بدهند با همان عشق کار می‌کنیم اما باید مشکلات این حرفه حل شود.
والی زاده: من می‌گویم محبت و توجه موضوع بسیار مهمی است. اگر به بچه‌های این حرفه توجه بیشتری شود و به آنها محبت شود، واقعاً اتفاق‌های خوبی می‌افتد.
زی نوری: صداوسیما خانه ما است، بخش زیادی از عمر ما آنجا می‌گذرد. ای کاش مسئولان سازمان جلسه‌ای بگذارند با اهالی این حرفه و درددل‌ها را گوش بدهند و به آن جامه عمل بپوشانند. این‌گونه نباشد که بگویند باشد، چشم و بعد هیچ اتفاقی نیفتد.
مشکلاتی را که می‌توانند حل کنند یا این‌که آنها در مواردی مشکلاتی دارند بگویند ما اینجای کار را نمی‌توانیم. در مجموع به یک راهکار برسیم.
و حرف پایانی
والی زاده: امیدوارم مسئولان هم به درددل ما گوش کنند و مخاطبان هم مانند قدیم گوینده‌های دوبلاژ تلویزیون را دوست داشته باشند.
شیرزاد: اگر این مطلب شما را مسئولی بخواند و می‌تواند کار و کمکی کند و نکند مدیون می‌ماند و بدترین چیز این است که آدم مدیون یک جمعیت میلیونی شود.
زی نوری: این‌ها درد دل بود. شاید اگر چند مسئول دلسوز به این حرف‌ها گوش کنند و مشکلات حل شود، با عشق و لذت کارمان را ادامه بدهیم.
برچسب ها: دوبله ، صداپیشگی