هایپرکلابز : اگر من هم ۱۲ میلیارد در جیبم بود به انتقادی گوش نمی‌کردم. ده‌نمکی مجوز این کار را داشت و می‌توانست انجام دهد که در ابتدا خیلی چیزها را به سخره بگیرند و در آخر با یک جمله روی آن ماله بکشد، جوک‌هایی که مردم در خفا به هم می‌گفتند. یکدفعه آمد روی پرده سینما و همه دسته جمعی خندیدند، اما کمیت، دلیل بر کیفیت نیست. آدم‌ها به خاطر حساب‌های میلیاردی، خانه در پاریس و کانادا، به خاطر بازی در صدوبیست‌وچهار فیلم و... تکریم می‌شوند، اینها متفاوتند با آن کسی که می‌ماند، این آقایان با امثال علی حاتمی و ناصر تقوایی فرق می‌کنند، تقوایی سه فیلم ساخته، ولی در کیفیت در تاریخ از آن حرف می‌زنند، ولی هیچ‌کس از فیلم‌های ۱۲ میلیارد فروخته حرف نمی‌زند، چون اینها تاریخ مصرف محدود دارند."
داریوش ارجمند، داریوش ارجمند است! ارجمند، خودش و حتی نقش هایش انگار جزئی از ایرانیت ما ایرانی ها است، ارجمند هم شبیه پدرهای سنتی خانواده های ایرانی است، هم شبیه شمایل سرداران هخامنشی و هم گره خورده با تاریخ صدراسلام با مالك اشتر و عبدالعظیم حسنی. ارجمند با قدرت و حرارت حرف می زند، آنقدر اعتماد به نفس دارد كه از سخنرانیاش در یك هیات مذهبی و به عهده گرفتن سخنگویی فدراسیون ورزش های زورخانه ای محکم دفاع كند و بگوید «هر چیزی در این جهان است به من مربوط است» و البته اینقدر هم صداقت و صراحت دارد كه بگوید مجبورم بازیگری كنم، ولو در نقش های زرد. شاید زود باشد كه بگوییم داریوش ارجمند یك اسطوره است، اما حتما 20 سال دیگر می توان او را جزو اسطوره های سینمای ایران دانست. متن گفت وگوی جام جم با داریوش ارجمند را در کافه سینما از نظر می گذرانید:
مشهور است كه شما شاگرد دكتر شریعتی بودید، هم در دانشگاه فردوسی مشهد و هم از نظر فكری. اخیرا پیامك هایی طنزی با عنوان دكتر علی شریعتی میان مردم رد و بدل می شود، می خواستم بدانم عكس العمل شما به این پیامك ها چه بوده؟ برایتان از این پیامك ها آمده است؟
بله، به ما هم رسیده!
عكس العمل شما بعد از دیدن آنها چیست؟
هیچ عكس العملی نسبت به آنها ندارم، بخصوص كه من جمله به جمله مطالب كتاب های دكتر شریعتی را می دانم و بارها خوانده ام.
فكر می كنید چرا این پیامك ها را علیه شریعتیساخته اند؟
این خصیصه ویران سازی است. علاقه به ویران كردن یك بنا، یك شخصیت، تفریح بیكاره هاست كه البته خیلی بچگانه و گاه احمقانه است و هیچ كاربردی ندارد برای این كه در طول تاریخ با بسیاری از بزرگان از این دست شوخی ها كرده اند، اما آن شوخی كننده در تاریخ دفن شده به این خاطر كه جرات نوشتن اسم خود را ندارد،یك غلط زیادی در سر خود دارد ولی نمی تواند اسمش را بنویسد. فرق او با دكتر شریعتی این است كه دكتر پای آنچه گفته اسمش هست و به گفته خودش مسئول تمام حرف هایی است كه در زندگی خود زده است. این پیامك ها یعنی شریعتی زنده است و حضور دارد، یعنی وقتی می خواهند مطلبی را به مردم به عنوان حرف راست و حق بقبولانند به وی نسبت می دهند حتی اگر یك جوك باشد. پس جایگاه رفیع خود را در دل جامعه دارد.
تا حالااز این پیامك ها خنده تان گرفته یا ناراحت شده اید؟
اصلاناراحت نشده ام، من خنده ام می گیرد. محال است با این كارها عصبی بشوم. دكتر علی شریعتی آنقدر بزرگ هست و تمام كسانی كه ادای او را در می آورند هم هنوز به گرد پایش نرسیدند.
آقای ارجمند! شما در همه عرصه ها حرف زده اید و حضور داشته اید، در ورزش، سینما، سیاست و... نظر خودتان چیست؟
من فكر می كنم هر چیزی كه در این جهان هست به من مربوط است از زنگ و در زورخانه گرفته تا یك پلان زیبا در فیلم «زیر درخت گیلاس» آقای كیارستمی، از یك بازی فوتبال باشگاهی در آلمان كه جهان را گرفته تا بازی تنیس آقاسی به من مربوط می شود. اینها برای دنیای من هستند و به اندازه شعور و نیازم در این حیطه ها وارد می شوم. من دوست دارم همه چیز را در این جهان بشناسم وقتی كه می توانم را جع به چیزی صحبت كنم، چرا باید سكوت كنم، من روی خودم كار می كنم، من به فوتبال، ورزش زورخانه ای، شعر، موسیقی، تئاتر و حتی سیاست فكر می كنم و وقتی فكر و مطالعه می كنم، صاحب یك اندیشه و دیدگاه می شوم و با دیگران در میان می گذارم. من زمانی در ارتباط با فوتبال حرف هایی زدم كه هیچ كس تا آن موقع نزده بود، حتی حرف های مرا مسخره كردند.
كدام حرفتان را درباره فوتبال مسخره كردند؟
گفتم فوتبال یك بازی عارفانه است. این وحدت در كثرت در فوتبال چه زیبا نمود پیدا می كند، تیمی می تواند برنده شود كه یازده نفر آن یك نفر شوند، «صد دل به هم چو شود آشنا یكی است» و این آرزویی است كه ما هم در زندگی مان داریم، پس وقتی كه به فوتبال فكر می كنم، صحبت های كارشناسان را می شنوم، راجع به آن كه كتاب می خوانم و سعی می كنم یك فهم جدیدی از این بازی و حركاتی كه در آن هست پیدا كنم، در بقیه موارد هم همین طور است. یك جایی گفته بودند كه فلانی راجع به همه چیز حرف می زند، گفتم نه، راجع به چیزهایی كه بلدم حرف می زنم، ولی به این حرف من خندیدند و مسخره اش كردند.
در اینترنت، عكسی منتشر شده بود كه شما به مناسبت تولد حضرت زینب(س)، بعد از مداحی، سخنران یك هیات مذهبی بودید، این به خواست خودتان بود یا در رودربایستی قرار گرفتید؟
نه من خیلی این كار را انجام می دهم، من خودم بچه هیات هستم. این چیزی نیست كه بگویم من خیلی عوام زده ام یا چون هیات می روم خیلی آدم فرودستی هستم، من با افتخار می گویم كه هیاتی هستم و می دانم كه چه كاری انجام می دهم، خیلی ها در تعطیلات مذهبی می روند لب دریا ما می رویم هیات، چه اشكالی دارد؟ اتفاقا در همین جایی كه شما می گویید كه من راجع به حضرت زینب صحبت كردم، بعدا دیدم در سایت ها یك عده ای گفتند كه این فرد سخنران هیات هم شده و از این حرف ها. بله من تاریخ اسلام خواندم و آن را بلدم و حرف بیخود نمی زنم. لااقل راجع به دوازده امام می توانم حرف بزنم، راجع به خدا، پیامبر و صحابه هایش می توانم حرف بزنم؛ همان طور كه می توانم راجع به فیلمساز ها و فوتبالیست های جهان و... حرف بزنم.
شما سال 86 نامزد انتخابات مجلس هشتم هم شدید و بعد از مدت كوتاهی انصراف دادید، چرا؟
اصلانامزد نشدم، البته به من پیشنهاد شد و پول خوبی هم پیشنهاد دادند كه من با آن پول می توانستم از شر اجاره نشینی راحت شوم، ولی قبول نكردم چون كار من نبود.
این كه شما ناگهان از قامت یك هنرپیشه نقش هایی مثل مالك اشتر، می روید و سخنگوی فدراسیون زورخانه ای می شوید یا مثلاناگهان یك روز صبح می روید سر تمرین تیم فوتبال استقلال، به نظرتان ممكن است نظر مخاطبان و هوادارانتان شما را در مورد شما عوض كند؟ خللی در سابقه هنری و حرفه ای شما در سینما و تلویزیون شما ایجاد نمی كند؟
اصلااین طور نیست. مگر هرزگی می كنم؟ بهتر از این است كه سر از مهمانی های شبانه در بیاورم. اعتمادی كه آقای محمدرضا طالقانی بعد از یك عمر حضور در ورزش در سطح ملی به من می كنند، نشان این است كه مرا می شناسند.
خب نمی شود این طور گفت كه این حضور شما در ورزش و سیاست، به خاطر آن شمایل و نقش های خاص و تاریخی است كه در سینما و تلویزیون بازی كرده اید؟ یعنی معتقدید كاملابه خاطر شایستگی های خود این عرصه ها را امتحان و ورود پیدا كرده اید؟
به هیچ وجه، این به دلیل شناخت من از ورزش باستانی است. من در جاهایی صحبت كردم و این آقایان بودند و حرف های مرا از ورزش باستانی شنیدند و پسندیدند. من راجع به همه چیز حرف های تازه ای می زنم و زده ام، خیلی ها نمی توانند فلسفه و روابط موجود در بین پدیده های جهان را خوب تشخیص دهند یا می گویند به ما ارتباطی ندارد، اما به من مربوط است.
اگر بنده به عنوان چهره ای كه در سینما هستم بتوانم برای ورزش موثر باشم پس چرا كوتاهی كنم؟ شخصی بعد از یك مصاحبه ای كه انجام داده بودم، گفت كه فلانی تا حالاشلوار ورزشی پوشیده كه اظهارنظر می كند؟ یعنی اگر كسی شلوار ورزشی نپوشید حق حرف زدن ندارد؟ آنهایی كه پوشیدند و صد تا گل زدند می دانند اصلاچرا فوتبال بازی می كنند؟ افرادی هستند كه راجع به جهان صحبت می كنند و ساختار جهان را توضیح می دهند پس حتما جای خدا نشستند؟ من تاریخ، جامعه شناسی و بعد از آن هنر خواندم و برای قرار گرفتن در این عرصه ها تفكر سیستمی را آموختم. من در جوانی ورزش كردم، زورخانه رفتم و كشتی گرفتم، در دبیرستان فوتبال بازی كردم، پس حق دارم اظهارنظر كنم و به مسائل وارد شوم.
من ده سال در تلویزیون مجری برنامه طلوع ماه بودم و هر چهارشنبه با بزرگ ترین استادان و دانشمندان این مملكت نزدیك به صد دقیقه گفت وگو می كردم. من برای صحبت كردن با فردی مثل دكتر ستوده یا دكتر باستانی پاریزی یا مرتضی ممیز چه باید می دانستم؟ طبیعی بود كه باید آمادگی پیدا كنم و پیدا كردم. آن دوران از بهترین روزهای زندگی من بود، با استادانی می نشستم كه قبلاآرزوی دیدنشان را داشتم.
اجرای برنامه «طلوع ماه» طولانی ترین و شاید تنها تجربه اجرای شما در تلویزیون بود، این تجربه چه چیزی را به شما اضافه كرد؟
سختكوشی، دل كندن از هواهای نفس و رفتن برای دانستن. دانستن لذت بخش ترین چیزی است كه خدا به ما داده. وقتی كه ما از جهل دور می شویم لذت می بریم. من در آن برنامه واقعا یاد می گرفتم، لذت این یاد گرفتن را شما می توانستید در چهره من ببینید، من فیلم بازی نمی كردم، برای این كه بتوانم با آقای داوری، استاد فلسفه غرب صحبت كنم، سه بار فلسفه غرب را خواندم. من در دوران كارمندی هم این تجربه ها را داشتم. دبیر انجمن آثار باستانی، كارشناس هنری و مدرس سینما بودم. این اواخر برای پسرم كه آهنگسازی می كرد، ترانه سرایی كردم.