هایپرکلابز : در روزهای گذشته شاهد انتشار اثر جدیدی از یک آهنگسار قدیمی و باسابقه پاپ بوده‌ایم. به گزارش «موسیقی ما»، در روزهای گذشته تک‌قطعه «چشمای تو» با صدای «نیما گلزاری» و موسیقی و تنظیم «دکتر محمدرضا چراغعلی» در سایت «موسیقی ما» منتشر شد و واکنش‌هایی نیز به دنبال داشت. همین بازگشت بهانه‌ای بود که سراغ این آهنگساز قدیمی رفته و گپ کوتاهی با او داشته باشیم:
* انتشار قطعه «چشمای تو» با موسیقی و تنظیم شما اتفاق جالبی برای جامعه موسیقی در روزهای گذشته بود. به‌هرحال شما بسیار گزیده‌کار هستید و حضورتان در این اثر نوید فعالیت‌های جدیدی از شما در بازار موسیقی کشور می‌دهد. لطفاً درباره این همکاری و این اثر صحبت کنید و آیا آلبوم جدیدی در دست انتشار دارید؟
سیستم موسیقی در ایران و جهان به مرور از آلبوم به تک‌قطعه تغییر رویه داده و از آنجایی که چهره‌های داخلی به دلیل نبود رسانه‌های تبلیغاتی و عرضه آثارشان هنوز هم روزگار سختی را طی می‌کنند، به‌خاطر همین این اتفاق در کشور ما هم به وقوع پیوسته است. من همکاری‌هایی را با برخی از دوستان جوان و البته برخی همکاران قدیمی آغاز کرده‌ام که به زودی انشاءالله اخبار آنها منتشر خواهد شد.
* ترجیح خودتان همکاری با افراد سرشناس در دوره حاضر است یا استعدادهای جوانی که نبوغ و جسارت بیشتری دارند؟
من در همه این سال‌ها همیشه نشان داده‌ام که همکاری با جوانان برایم بیشتر در اولویت است. معرفی نسل جدید و پرداختن به آنها لذتبخش است. بسیاری از خواننده‌های نسل اول پاپ بعد از انقلاب را من به بازار موسیقی کشور معرفی کردم و الان هم بار دیگر دوست دارم یک‌سری جوان دیگر را در این حوزه معرفی کنم و این برای خودم در اولویت قرار دارد.
* با این نگاه، در سال‌های اخیر صدا، آلبوم، موسیقی یا چهره‌ای بوده که نظرتان را جلب کند و لقب پدیده را بتوانید برای آن استفاده کنید؟
من اصولاً همیشه سعی کرده‌ام که درباره هنرمندان به صورت مستقیم اظهار نظر نکنم. ولی مشخصاً بسیاری از هنرمندانی که در حال فعالیت هستند و مورد اقبال عمومی هم قرار گرفته‌اند، حتماً شایستگی‌های زیادی داشته‌اند. به‌هرحال هنرمندان داخلی در یک بازار نابرابر در حال رقابت هستند. آنها هیچ رسانه‌ای برای تبلیغ ندارند. در معدود رسانه‌ها هم مشخصاً قواعدی وجود دارد که با همه یکسان برخورد نمی‌شود. ساده‌ترین راه این شده که هنرمندان چند ویدئوکلیپ خوب و خوش‌ساخت بسازند و از خلأ موجود در بخش موزیک‌ویدئو در رسانه‌های داخلی و فراگیری آن استفاده و خودشان را مطرح کنند و بعد با یک عذرخواهی و سکوتی یک‌ساله، به راحتی مطرح می‌شوند.
این بازار، بازار نابرابری است. تنها حرف من و نگاه من در این قبیل مواقع این است که امیدوارم موسیقی، موسیقی خوبی باشد که مردم به آن واکنش مثبت نشان داده‌اند و کلام، کلام آبرومندی باشد. زمانی که موسیقی پاپ بعد از انقلاب را به همت و تلاش برخی دوستان و هنرمندان این عرصه راه انداختیم، امیدوار بودیم که یک موسیقی کلام‌محور با تمام استاندارهای لازم را داشته باشیم. ولی چیزی که این روزها می‌شنویم، در بخش کلامی با هدف آن روز ما بسیار فاصله گرفته است. موسیقی هم موسیقی نیست واقعاً و تنظیم‌ها بیشتر سر و صدا شده‌اند. مردم ما هم از آنجایی که کلاب و دیسکو ندارند، در پی این نوع سر و صداها می‌روند. قطعاً موسیقی خوب، این روزها خیلی کم شنیده می‌شود.
* آیا این خلأ موسیقی و اثر خوب به قول شما است که باعث شده «رپ» تا این حد در بدنه موسیقی کشور نفوذ کند و عمده مخاطبان نسل جدید را به سمت خود بکشد؟
موسیقی رپ در حقیقت یک سلسسله کلام پشت سر هم و فاقد ملودی است، یک نوع دکلمه سریع از آنچه که قرار است گفته شود. در جامعه ما چون حرف نگفته زیاد است، مردم ما دوست دارند حرف‌های نگفته خودشان را از زبان یکی دیگر بشنوند. این شاید مهم‌ترین عاملی باشد که رپ توانسته مخاطب زیادی را به سمت خود بکشد.
* سوال پایانی من برخلاف ایدئولوی کلی شما درباره چهره‌ها و اشخاص است؛ ولی دوست دارم درباره آن صحبت کنید. شادمهر عقیلی یکی از چهره‌هایی بود که شما همکاری‌های مهم و بزرگی مثل آلبوم «پر پرواز» با هم داشتید و قطعاً نقش شما در موفقیت این اثر غیرقابل انکار است. ولی اگر قرار باشد شادمهر قبل و بعد از رفتن از ایران را در موقعیت کنونی قضاوت کنید، کدام کاراکتر این خواننده را بیشتر می‌پسندید؟
ایشان مسلماً یکی از خواننده‌ها و موزیسین‌های بسیار بااستعداد این مملکت هستند. رفتن شادمهر باعث شد او خودش و آثارش را با موسیقی روز دنیا هماهنگ کند. یعنی به نظر من جنس موسیقی‌ای که ارائه می‌دهد، روز به روز تغییر می‌کند. این در صنعت و بیزنس امروز جهان هم رخ داده است. ولی من به‌شخصه موسیقی و آثار قدیمی‌تر این خواننده را بیشتر می‌پسندیدم. هرچند که این اتفاق ناگزیر رخ داده که شادمهر باید خودش را با موسیقی روز جهان جلو ببرد. شادمهر در حال حاضر بیش از 40 سال دارد و جنس موسیقی‌اش هم موسیقی‌ای است که برای مخاطب «تین‌ایج» می‌سازد. شادمهر باید خودش را هم آپدیت کند و تفکرش را با حفظ استاندارهای موسیقی، به تفکر مخاطب 13 تا 18 سال نزدیک‌تر کند. اما در کل شادمهر قطعاً مسیر بدی را انتخاب نکرده است. اگر سیاستی به جز این را انتخاب کرده بود، نمی‌توانست بماند.