هایپرکلابز : شهرستان چناران، با پهنه ای بیش از 4هزار كیلومترمربع، در شمال خاوری استان خراسان‌رضوی قرار دارد. در سرشماری سراسری سال 1375 جمعیت شهرستان چناران 107270 نفر بر آورد شده است كه از این تعداد 32064 نفر در مركز این شهرستان زندگی می‌‌‌كردند. هنر فرش‌بافی در چناران و پیرامون آن رایج است این فرش ها با طرح‌های مشهد و نقش های افشان، لچك، ترنج، محرابی‌و خشتی عرضه می‌شود. شهر منیجان، مسجد جامع پیشین شهر و میل رادكان از جمله مهم ترین مناطق دیدنی و تاریخی شهرستان چناران به شمار می‌آیند.
وجه تسمیه و پیشینه تاریخی
نام این ناحیه در گذشته های بسیار دور «رادكان» بوده و سپس «ارداك» خوانده شده و ظاهرا از سال 1338 هـ . ش، به چناران تبدیل یافته و مركز آن رادكان تعیین شده است. از آن جا كه در دوران پیش از اسلام و هم چنین سده های نخست اسلامی «رادكان» بسیار آباد و پر رونق بوده و یكی از شهرهای چهارگانه توس به شمار می رفته و مردانی جوانمرد، نیك اندیش و شجاع داشته است، آن را «رادكان» به معنی جایگاه جوانمرد خوانده‌اند. واژه «ارداک» نیز دارای معانی گوناگونی چون مکان مردان بزرگ، قرارگاه سپاهیان‌و نیز نام شخصی خاص است. بنای ارداك (چناران) را به اردا، موبد اردشیر بابكان، كه پارسیان او را پیامبر دانسته اند و پدرش ویراف بوده نسبت می دهند. شاید این موبد، موكل آتشكده این ناحیه بوده و به همین جهت به آن ارداك گفته اند.
تمامی سرزمین خراسان، از جمله ناحیه چناران در روزگار خلفای راشدین گشوده شده و پس از آن، امویان و عباسیان بر آن حكومت كرده اند. در 129 هـ . ق، ابومسلم خراسانی از شهر مرو برخاست و خراسان از جمله رادكان و چناران را گشود. سپس طاهریان، صفاریان سیستان، سامانیان، غزنویان، سلجوقیان و خوارزمشاهیان بر این دیار حكم رانده اند. آلب ارسلان سلجوقی در سال 463 هـ . ق، فرزند خود ملكشاه را به ولیعهدی خویش برگزید و از خوارزم به رادكان آمده بزرگان، حاكمان و سرداران را در آن جا گرد آورد. وی با ساختن تختی از زر سرخ فرزند و ولیعهد خویش را بر فراز آن نشانید و فرمان داد كه بار دیگر، امیران و بزرگان با او بیعت كنند.
با چیره گی مغولان بر سراسر خراسان در سال 617 هـ . ق، سنتبای بهادر به دستور چنگیز مغول در 617 هـ . ق، از راه توس، رهسپار رادكان شد و چون از النگ رادكان (چمن رادكان) خوشش آمد، آسیبی به ساكنان آن نرسانید؛ تنها شماری سرباز در آن جا گذاشت و رهسپار خبوشان (قوچان) شد. بر اساس منابع تاریخی، هلاكوخان مغول نیز چند گاه به رادكان و چناران آمده و در آن جا اردو زده است. از سال 641 هـ . ق، به بعد نیز حکومت های بزرگ و کوچکی چون ملك كرت در هرات، امراء سربداری (737 هـ . ق) در سبزوار، طغا تیموریان (737 هـ . ق) در جرجان، امراء جغتایی (769 هـ . ق) در بلخ، تیموریان (781 هـ . ق) و نیز اوزبك ها و صفویان بر این سرزمین حكومت داشته اند. شاه عباس بزرگ صفوی (996- 1038 هـ . ق) برای جلوگیری از تاخت و تاز تركان و اوزبكان، کردان جنگجو را از ولایت های باختری ایران به خراسان كوچ داد و پنج ولایت كرد نشین در مرز، از استرآباد تا چناران تشكیل داد.
نادرشاه افشار (1148- 1160 هـ . ق)، در روزگار فرمانروایی خود، خراسان، از جمله چناران را در دست داشت و جانشینانش تا سال 1217 هـ . ق، بر این سرزمین حكومت كردند. نادرشاه در چناران، مركزی برای پرورش اسب ایجاد كرده بود، كه از نژاد اسب عربی و مادیان خراسانی، بهترین اسب را پرورش می دادند. پس از افشاریان، تا سال 1248 هـ . ق، سرزمین پهناور خراسان به گونه ملوك الوایفی اداره می گشت و چندین طایفه از كردان، بر بخشی از آن، از جمله چناران و قوچان حكومت می كردند. ناصرالدین شاه قاجار نیز دوبار در فاصله سال های 1283 و 1300 هـ . ق به رادكان آمده و در این زمان حاكم آن، محمد رضا خان رادكانی بوده و چناران تابع بلوك رادكان بوده است.
مشخصات جغرافیایی
شهرستان چناران، با پهنه ای بیش از 4هزار كیلومتر مربع، در شمال خاوری استان خراسان رضوی قرار دارد. این شهرستان ازشمال به شهرستان درگز، از باختر به شهرستان قوچان، از خاور به
شهرستان مشهد و از جنوب به شهرستان های نیشابور و مشهد محدود است. این شهرستان با قرار گرفتن در میانه دشت توس و كوه های هزار مسجد و بینالود، فاقد ناهمواری است. هوای چناران معتدل و خشك است، و بیش ترین درجه حرارت در تابستان ها به 37 درجه بالای صفر و كم ترین آن، در زمستان ها به 15 درجه زیر صفر می رسد. میانگین بارندگی سالیانه این شهر250 میلی‌متر است