هایپرکلابز :
سال نو
تنهایی گل
رنجش نوروز
مردمان هفت رنگ و سفره های سرد و بی رنگ
ماهیان خسته دل
در خانهء گرد و بلور خود
پر از بی تابی و سردرگمی
بازیچهء دست و نگاه کودکان
بیچاره گندم
آرزوی خاک
کوزهء محصور
بهار امسال تکرار زمستان است
زمین رخت سپید خود زبر کنده
به صد اجبار آن تن پوش سبزش را
ولی با قلب مشکینش به تن کرده
میان سینهء دیوان کژان تزویر بسیار است
دل پاکان ز زخم کین
ز باد سرد نامیرا
پریشان است
دگر از کندهء خشک صنوبر
شاخهء بشکستهء لیمو
نمی خیزد
شعاع آتشی تا کودک شادان
بدان خیزد
دلش را خوش کند بر آرزویی
پوچ و پوشالی
بهار امسال تکرار زمستان است
بجای هفت سینم
هفت سنگ و سینهء چاک و سر بشکسته و سودای بیداری
که از سرما
سفر را سخت بر جان میخرد اما
چرا این راه پایانی نمی یابد
بهار امسال تکرار زمستان است
سپند خاطرم
آرامشش را
در ورای آتش اندیشه می بازد
میان ذهن بی تابم
هزاران فکر چون شلاق چرمین
بر من بیچاره میتازد
دلم پر میشود از هیزم آن سور پایانی
ولی بیچاره از سرمای سوزانش
برای بار دیگر ، بی شمارش
باز میگیرد
و این اندیشه را چون زخمهء شمشیر
بروی بند بند پیکر بیچارهء خود باز میبیند
بهار امسال تکرار زمستان است
بهار امسال تکرار زمستان است