هایپرکلابز : گالری‌های آب انبار، آریا، آشیان نقش و مهر، بوم و شیرین اول خرداد ماه نمایش‌های شاخص این هفته را افتتاح کردند.
ارائه چند مجموعه از آثار تعدادی از هنرمندان معاصر شاخص ایران در گالری‌های آب انبار، آریا، آشیان نقش و مهر، بوم و شیرین، در اولین روز خرداد ماه، جلوه‌ای خاص به نمایش‌های تجسمی این هفته بخشید.
"۶۰ قطعه از یک جسم گمشده"
نگارخانه‌های آب انبار و آریا، نمایشی دیگر از مجموعه بازخوانی هنر مدرن ایران را که به اثار بهمن محصص با عنوان "۶۰ قطعه از یک جسم گمشده"اختصاص دارد را از جمعه ۱ خرداد پیش روی علاقمندان قرار داده‌اند.
این نمایش که با تمرکز بر روی آثار دیده نشده این هنرمند شکل گرفته آنطور که مراد منتظمی نمایشگاه گردان تیت لندن می‌گوید؛ باستان‌شناسی ردپاهای بهمن محصص است که در برهه‌ای مشخص یعنی بهار ۱۳۹۴ و مکانی معین یعنی شهر تهران صورت گرفته است و می‌توالند مرحله‌ای از پژوهشی ناتمام باشد در آثار پراکنده و به تعبیری "کشف نشده"این هنرمند.
در خلال دومین نمایش از بازخوانی هنر مدرن ایران که با حمایت مجموعه داران خصوصی در تهران شکل گرفته، رویدادی کم سابقه به واقعیت پیوسته که ابعادی گسترده‌تر از تنها برگزاری یک نمایشگاه را در بر می‌گیرد و اقدامی در راستای توسعه چشم انداز فرهنگی و غیرانتفاعی هنر مدرن و معاصر ایران است.
"۶۰ قطعه از یک جسم گمشده"به عنوان ماحصل یک پژوهش نشان می‌دهد که چطور میراث بهمن محصص همزمان تاثیر پذیری‌اش از تاریخ و توجهش به زمان حال را آشکار می‌سازد. اشتیاق بهمن محصص به دوران باستان، معروف است و می‌شود آن را در علاقه‌اش به قطعات تکه شده، تباهی، ویرانی، شهوت، کمال مطلوب و رنسانس یافت. همچون ۶۰ پاراگراف از یک داستان کوتاه، ۶۰ اسلاید از یک فیلم تازه زیرنویس شده، و ۶۰ قطعه از وسایل یک مسافر سرگردان، بهمن محصص در نهایت خود را در دوستی‌های پایدار، معادلات شاعرانه و اشتیاقش به وجود می‌نمایاند.
پیشگامان هنرهای معاصر ایران در ˝آشیان نقش و مهر˝
نمایشگاه خوشنویسی اساتید صاحب نام و پیشگامان نقاشیخط مجموعه‌ای دیگر از گنجینه هنر معاصر است که جمعه اول خرداد در نگارخانه ˝آشیان نقش و مهر˝ گشایش یافت. در بخشی از این نمایشگاه آثار نقاشیخط پیشگامان این شاخه همچون رضا مافی، فرامرز پیل آرام، نصرالله افجه‌ای و محمد احصایی در کنار آثار هنرمندانی از نسل‌های بعدی این شاخه به نمایش در آمده است.
در این مجموعه آثاری از فرامرز پیلارام که خط در آن‌ها با تکیه بر هنرهای سنتی حرکاتی آهنگین دارد، رضا مافی که او را از نخستین هنرمندانی می‌دانند که به خلق نقاشیخط در دورهٔ معاصر پرداخته و در اشاعهٔ این شیوه نقش داشته، محد احصایی که به استفاده از عناصر و آرایه‌های بصری و مفهومی نقاشی می‌پردازد و نصرالله افجه‌ای بازهم از نسل اولی‌ها در ترکیب و گسترش امکانات خوشنویسی با مصالح نقاشی ارائه شده است.
فصل مشترک تجربه‌های این هنرمندان در پرداختن به خط نگاره‌ها و عناصر نوشتاری، ارائه دریافت‌هایی از ظرفیت‌های کلمات و حروف به عنوان عناصر بصری ویژه‌ای است که اگرچه در صورت معنی ریشه در ادبیات و متون ایرانی دارند، اما در پرداخت تصویری می‌توانند به مفاهیم وموقعیت‌های خاصی دست پیدا کنند که افزون بر ارائه معنی، رویکردهای بیانی تازه‌ای را در حیطه تصویر بازیابی کنند و بیننده را با درکی دیگرگون از عنصری با عنوان خط نوشته مواجه کند. در حقیقت در مسیر تحول و تطور خط نوشته‌ها به خط نگاره، نقاشیخط‌ها بیش از هرچیز مخاطب را به موقعیتی رهنمون می‌شوند که از خلال رفتار آزادانه و ضرباهنگ، او را با جهانی یکسر تصویری و در عین حال آشنا روبه رو می‌کند؛ بی‌آنکه جنبه‌های معنایی کلمات و حروف را نادیده بگیرد.
هادی هزاوه‌ای در گالری شیرین
"آجر و آجر با آجر"عنوان نمایشگاهی است از آخرین آثار هادی هزاوه‌ای که به همت گالری شیرین برگزار شده است. آجر اصلیترین متریال هزاهای برای خلق آثار این نمایشگاه است، عنصری که در نقاشیهای هزاوه‌ای برای این نمایشگاه نیز وجود دارد و تا دیوار گالری شیرین نیز ادامه پیدا کرده است.
پالت رنگی آثار جمالی از رنگ‌های شارپ و زنده و در عین حال پخته و عمیق تشکیل شده است و سعی دارد در آثارش از رنگ‌های محدود تری استفاده کند تا جذاب‌تر و دارای معنویت بیشتری شوند.هزاوه‌ای که جلوه دیگری از فرهنگ ایران را با تلفیق سنت و مدرنیسم در آثارش به نمایش گذاشته با به کارگیری عناصر محدود سیرت متمایزی ارائه می‌کند که با نقش مایه‌های کاملا ایرانی پوشیده شده است. او تاکنون موفق به دریافت جوایز بین‌المللی متعددی شده و آثارش در نمایشگاه‌های متعددی قرار گرفته است.
آجری که هزاوه‌ای انتخاب کرده به همراه لعابهاییگاه و بیگاه روی آن‌ها نشسته است عناصری ایرانی هستند؛ به همین دلیل و از آنجا که آجر خود نمادی از ساختمان و دیوار است شاید بتوان به مجموعه هزاوه‌ای نگاهی تاریخی داشت و آثار او را نمادی از آنچه از فرهنگ ایرانی باقی مانده است دانست، یا از آنچه بر خاک ایران گذشته است. اجرهایی که به شکل یک حوض آبی کنار هم چیده شده یا همچون مخروبهای پس از حمله مغول یا زلزله رودبار روی هم تلمبار شده‌اند. با این حال دیوار در فرهنگ معاصر معانی بسیار بیشتری دارد؛ دیوار که برای جداکردن فضایی از فضایی دیگر ساخته می‌شود خود به معنای جدایی است و دورافتادگی انسان امروز از جهان یا جداماندگی انسانی از انسان دیگر را نیز میتواند نشان دهد. به علاوه هزاوه‌ای در این نمایشگاه نگاهی متفاوت به مجسمه دارد، او انسجام اجزای مجسمه را زیر سوال برده و تنها با چیدن عناصر کنار هم به آن‌ها مفهوم مجسمه داده است. این مجسمهها در حقیقت اجزایی دور افتاده هستند که به یک کل یا جهان مشتت تعلق دارند.
شاعرانگى در انتزاع، ره آورد سه آکادمیسین هنر در بوم
گالرى بوم، عصر اولین روز خرداد ٩۴ خورشیدى، لبریز از هنرمندان و هنرجویان شد تا ضمن ستایش یک عمر آموزش هنر، تازه‌ترین نقاشى هاى سه استاد آکادمیک هنر را در نمایشگاه لایه هاى انتزاع به تماشا بایستند.
فصل مشترک نقاشى هاى همایون سلیمى، هادى جمالى و رضا خدادادى در عین سبک انتزاعى آثارشان، نوعى شاعرانگى و رویکردى رمانتیک به محیط پیرامونى و طبیعت است که در پهنه بوم هاى بزرگ بازتاب داده‌اند.
همایون سلیمی عضوهیات علمی دانشگاه هنر تهران است، او با ده اثر بدون عنوان ترکیب مواد بر روی بوم در این نمایشگاه حضور دارد. آثاری که در آن‌ها رنگ‌ها لایه لایه بر روی هم می‌آیند.
هادی جمالی عضو هیأت علمی دانشکده هنر ومعماری دانشگاه آزاد اسلامی است، او با ده اثر بدون عنوان ترکیب مواد بر روی صفحات آلومینیوم در این نمایشگاه حضور دارد؛ آثار آبستره که فیگور در آن حضور ندارد و تنها شامل رنگ و فرم می‌شود و در آن‌ها می‌توان هره‌های نمای ساختمان‌ها، رج آجر، آینه کاری‌های قدیمی، آثار تاریخی و صنایع دستی تخریب شده را دید.
پالت رنگی آثار جمالی از رنگ‌های شارپ و زنده و در عین حال پخته و عمیق تشکیل شده است و سعی دارد در آثارش از رنگ‌های محدود تری استفاده کند تا جذاب‌تر و دارای معنویت بیشتری شوند.
رضا خدادادی عضوهیات علمی دانشگاه هنر تهران است، اوکه با ۱۴ اثر از مجموعه "حیرانی"با تکنیک رنگ روغن و اکرلیک بر روی بوم در این نمایشگاه حضور دارد، طبیعت را آموزگار و استاد بزرگی می‌داند. با اینحال مقصود او بازنمایی دوباره طبیعت نبوده و تنها قصد داشته احساسش از طبیعت و لحظه‌ای که بر او حادث شده را بیان کند. او در آثارش قصد دارد هم ماهیت طبیعت را حفظ کند و هم حالت شعر گونه و موسیقیایی به کار بدهد. خدادادی بیشتر از رنگ‌های سرد در این آثار بهره گرفته و معتقد است؛ رنگ‌های سرد معنوی ترند و به آن فضای شاعرانه و عرفانی مدنظر او نزدیکی بیشتری دارند.