پوسیدم اینجا آنقدر طوفان نوشتن از اشك های كهنه گلدان نوشتم گندم نشان آخر تنهاییم بود این حرف را با هرچه اطمینان نوشتم یكبار هم آدم شدن گفتم خدایا اما خدا را هم برای نان نوشتم