هایپرکلابز : آمارها نشان مي‌دهند که از هر ۵ نفر يک نفر در استخر ادرار مي‌کند. ولي تنها نتيجه اين کار بي‌ادبانه، آبروريزي در صورت لو رفتن نيست. ادرار کردن در استخر، حتي در مقادير بسيار کم نيز منجر به توليد مواد شيميايي سمي در آب مي‌شود.
ارنست بلچلي، مهندش شيمي در دانشگاه پردو توضيح مي‌دهد: «هميشه در ذهن مردم اين تصور وجود دارد که ادرار کردن در استخر به دليل کلر زدن و تصفيه مداوم آب مشکلي ايجاد نمي‌کند، در حالي که اين موضوع درست نيست».
وظيفه کلر در استخر کشتن باکتري‌ها است و کاري به ديگر مشکلات بدن ندارد. در حقيقت اين اين ماده به راحتي با اسيد اوريک موجود در ادرار (يک ماده شيميايي شامل نيتروژن که اسم انگليسي ادرار از نام آن گرفته شده است) واکنش مي‌دهد. از جمله ترکيبات منتج شده آن، سيانوکلرايد و تري‌کلروآمين هستند که بالقوه خطرناکند و در آب تمام استخرهايي که بلچر در ده سال گذشته نمونه‌برداري کرده، يافت شده‌اند. تازه‌ترين تحقيق او که نتيجه‌اش در ژورنال Environmental Sience &Technology منتشر شده است، نشان مي‌دهد که ۹۳ درصد اسيد اوريک مورد استفاده در توليد اين ترکيبات از ادرار انسان مي‌آيد (عرق هم دربردارنده اسيد اوريک است).
آن‌چه اين يافته را حائز اهميت مي‌کند، اين است که مقادير زيادي از ادرار لازم نيست تا سطح اين مواد شيميايي خطرناک از حد مجاز تعيين شده توسط سازمان حافظت از محيط زيست ايالات متحده تجاوز کند. پژوهشي ديگر نشان داده بود که سطح تري‌کلروآمين آب استخر پس از هر سانس شنا، تا چهار برابر افزايش مي‌يابد. ديگر دانشمندان نيز دريافته‌اند که قرار گرفتن مداوم در معرض تري‌کلروآمين و سيانوکلرايد در استخرها (براي شناگرها و نجات غريق‌ها) احتمال آسم و ديگر مشکلات تنفسي را افزايش مي‌دهد، البته اثبات اين ارتباط‌ها نياز به تحقيق بيشتر دارد.
بنابراين حتي اگر هم مشکلي با بي‌ادبانه بودن اين کار نداريد، لااقل به دلايل علمي در آب استخر ادرار نکنيد.