سبک زندگی > روابط عاطفي > روابط عاطفی

اغلب خانم های محترم وقتى از دست‏شوهرشان ناراحت ‏شدند قهر می کنند ،صورتشان را در هم می کشند وحرف نمی زنند.در گوشه‏اى‏نشسته دست ‏به هیچ کارى نمى‏زنند.غذا نمى‏خورند ، یواش یواش غرولند می کنند.به عقیده ی آنها قهر و دعوا بهترین وسیله‏اى‏است که می توان بدان متوسل شد و از شوهر انتقام گرفت، لیکن برنامه ی ‏مذکور نه تنها شوهر را تنبیه نمی کند ، بلکه ممکن است عواقب بسیار بدى رادر برداشته باشد.
ممکن است ‏شوهرت نیز مقابله به مثل نموده و قهرکند ، در این صورت تا چند روز باید با حالت ناراحتى زندگى کنید ، تا بالاخره خسته شوید و به وساطت ‏یکى از خویشان یا دوستان ، یا با یک بهانه دیگر با هم آشتى کنید.
اما این آخرین قهر و دعواى‏شما نیست ،‏بلکه طولى نمی کشد که باز از دست ‏شوهرت ناراحت می شوى وقهر و دعوا شروع می شود یعنى یک عمر را باید با حالت قهر و دعوا و کینه ‏و کدورت زندگى نمایید، بدینوسیله هم خودتان را بدبخت‏خواهید کرد هم ‏فرزندان بیگناهتان را به بدبختى و سیه روزى خواهید انداخت.
پیغمبر اسلام فرمود:« هر زنی که در مقابل بد اخلاقى‏هاى شوهرش‏بردبارى کند خدا ثواب آسیه را به وى عطا خواهد کرد.»
اکثر جوانانى که از خانه و زندگى فرار می کنند و در دامهاى‏رنگارنگ فساد واقع می شوند از فرزندان همین خانواده‏ها هستند.
ممکن است‏شوهرت در مقابل قهرهاى تو عکس العمل شدیدترى‏نشان دهد.آنگاه تو ناچار شوى به عنوان‏ قهر به خانه پدرت بروى و شکایت او را نزد آنها ببرى.
صددرصد بدان که با دخالت آنها اختلافات شما شدیدتر و عمیق‏تر می گردد ، شاید هم ممکن است ‏شوهرت از این قهر و دعواهاى متوالى به ستوه آید و جدایى را بر این زندگى ترجیح بدهد.
بنابراین قهر و دعوا نه تنها دردی را دوا نمی کند ، بلکه ممکن است ‏صدها گرفتارى و دردسررا هم به وجود آورد.

خانم محترم!
از قهر و دعوا جدا اجتناب کن، اگر از شوهرت‏ کینه ای داشتى قدرى صبر کن تا حواست جمع شود ، آنگاه با زبان‏خوش نه به عنوان اعتراض ، موضوع ناراحتى خودت را با شوهرت در میان بگذار.
رسول خدا صلى الله علیه و آله فرمود: « هر گاه دو نفر مسلمان با هم ‏قهر کنند و تا سه روز صلح نکنند ، از اسلام خارج خواهند شد و هر کدام از آنها که در صلح پیش قدم شود ، درقیامت زودتر به بهشت‏خواهد رفت‏». (1)
می توان در اینجا به یک راهکار موثر اشاره کرد :


اگر عصبانى شد سکوت کن!
مرد در خارج منزل با صدها مشکل و گرفتارى مواجه می شود ، باافراد مختلف سر و کار پیدا می کند ، آنگاه با افکار پریشان و اعصاب خسته ‏وارد منزل می گردد ، چنین شخصى اگر با کوچکترین حادثه ی ناگوارى‏برخورد کند ، عصبانى می شود ، در آن حال ممکن است از خود بی خود شده به ‏زن و فرزندانش توهین کند.
خانمى که فهمیده و با هوش باشد ، گرفتاری ها ومشکلات شوهرش را در نظر مجسم نموده ، دندان بر سر جگر گذاشته و در مقابل عصبانیت ها ی او سکوت‏می کند. مطمئن باشید که وقتى مرد عکس العملى ندید به زودى از عصبانیت مى‏افتد و از کردار خویش پشیمان می شود. تازه در صدد عذرخواهى و تلافى هم برمی آید.
ساعتى بعد کدورت ها رفع شده ، زن و شوهر به حالت اول باز می گردند و باهمان مهر و صفاى سابق بلکه زیادتر به زندگى ادامه می دهند.
اما اگر خانم موقعیت ‏حساس و خطرناک شوهرش را درک نکرد ودر مقابل عصبانیت او عکس العمل نشان داد وجوابش را داد ، در این صورت آتش خشم مرد شعله‏ور می گردد.کم کم زن و مرد مانند دو گرگ درنده به جان هم مى‏افتند.

آیا سکوت چند دقیقه ای مشکل‏تر است ‏یا تن دادن به این نتائج وآثار تلخ؟!
مبادا خیال کنید ما در این مقاله می خواهیم از مرد دفاع کنیم و او رابى‏تقصیر معرفى نماییم.نه هرگز چنین قصدى نداریم.البته مرد هم تقصیردارد. نباید دق و دل دیگران را به سر خانواده بی گناهش خالى کند ، بلکه منظور این است:اکنون که ‏مرد نتوانسته اعصابش را کنترل کند و با جهت‏ یا بى‏جهت عصبانى شده‏همسرش باید با عقل و فراست موقعیت‏خطرناک او را درک کند و براى‏حفظ کانون مقدس زناشویى و جلوگیرى از خطرات احتمالى ، فداکارى‏نموده و سکوت اختیار کند.

معمولا خانم ها چنین فکر می کنند:
اگر در مقابل خشم شوهرم ‏سکوت کنم ، احترام و وقعیت‏خودم را از دست می دهم و خوار و خفیف‏می شوم.در صورتیکه قضیه کاملا بر عکس است.اگر مرد در حال عصبانیت‏همسرش را مورد توهین و دشنام قرار داد و از او عکس العملى ندید ، بعدا به‏طور حتم پشیمان خواهد شد.
همسرت ، سکوت تو را یک نوع فداکارى و ادب‏زندگى می شمارد و علاقه‏اش چند برابر خواهد شد.در حال عادى فکرمی کند که با اینکه به همسرم توهین کردم و می توانست پاسخ دهد لیکن‏بردبارى نمود و سکوت اختیار کرد .معلوم می شود زن فهمیده و دانایى است ، به من و زندگى علاقه‏مند است. در این صورت یقینا از کردار خویش پشیمان خواهد شد. اگرهمسرش را مقصر بداند عفوش می کند و اگر بی خود عصبانى شده درمحکمه وجدان محکوم می گردد و عذرخواهى می نماید. پس چنین زن‏فداکارى نه تنها کوچک نمی شود بلکه شخصیت و بزرگى او براى شوهرش‏و دیگران به اثبات خواهد رسید.
پیغمبر اسلام فرمود:« هر زنی که در مقابل بد اخلاقى‏هاى شوهرش‏بردبارى کند خدا ثواب آسیه را به وى عطا خواهد کرد.» (2)
رسول خدا فرمود:« عفو و بخشش، عزت و بزرگى صاحبش رازیادتر میکند.عفو داشته باشید تا خدا شما را عزیز گرداند» (3) .

اغلب خانم های محترم وقتى از دست‏شوهرشان ناراحت ‏شدند قهر می کنند ،صورتشان را در هم می کشند وحرف نمی زنند.در گوشه‏اى‏نشسته دست ‏به هیچ کارى نمى‏زنند.غذا نمى‏خورند ، یواش یواش غرولند می کنند.به عقیده ی آنها قهر و دعوا بهترین وسیله‏اى‏است که می توان بدان متوسل شد و از شوهر انتقام گرفت، لیکن برنامه ی ‏مذکور نه تنها شوهر را تنبیه نمی کند ، بلکه ممکن است عواقب بسیار بدى رادر برداشته باشد.
ممکن است ‏شوهرت نیز مقابله به مثل نموده و قهرکند ، در این صورت تا چند روز باید با حالت ناراحتى زندگى کنید ، تا بالاخره خسته شوید و به وساطت ‏یکى از خویشان یا دوستان ، یا با یک بهانه دیگر با هم آشتى کنید.
اما این آخرین قهر و دعواى‏شما نیست ،‏بلکه طولى نمی کشد که باز از دست ‏شوهرت ناراحت می شوى وقهر و دعوا شروع می شود یعنى یک عمر را باید با حالت قهر و دعوا و کینه ‏و کدورت زندگى نمایید، بدینوسیله هم خودتان را بدبخت‏خواهید کرد هم ‏فرزندان بیگناهتان را به بدبختى و سیه روزى خواهید انداخت.
پیغمبر اسلام فرمود:« هر زنی که در مقابل بد اخلاقى‏هاى شوهرش‏بردبارى کند خدا ثواب آسیه را به وى عطا خواهد کرد.»
اکثر جوانانى که از خانه و زندگى فرار می کنند و در دامهاى‏رنگارنگ فساد واقع می شوند از فرزندان همین خانواده‏ها هستند.
ممکن است‏شوهرت در مقابل قهرهاى تو عکس العمل شدیدترى‏نشان دهد.آنگاه تو ناچار شوى به عنوان‏ قهر به خانه پدرت بروى و شکایت او را نزد آنها ببرى.
صددرصد بدان که با دخالت آنها اختلافات شما شدیدتر و عمیق‏تر می گردد ، شاید هم ممکن است ‏شوهرت از این قهر و دعواهاى متوالى به ستوه آید و جدایى را بر این زندگى ترجیح بدهد.
بنابراین قهر و دعوا نه تنها دردی را دوا نمی کند ، بلکه ممکن است ‏صدها گرفتارى و دردسررا هم به وجود آورد.

خانم محترم!
از قهر و دعوا جدا اجتناب کن، اگر از شوهرت‏ کینه ای داشتى قدرى صبر کن تا حواست جمع شود ، آنگاه با زبان‏خوش نه به عنوان اعتراض ، موضوع ناراحتى خودت را با شوهرت در میان بگذار.
رسول خدا صلى الله علیه و آله فرمود: « هر گاه دو نفر مسلمان با هم ‏قهر کنند و تا سه روز صلح نکنند ، از اسلام خارج خواهند شد و هر کدام از آنها که در صلح پیش قدم شود ، درقیامت زودتر به بهشت‏خواهد رفت‏». (1)
می توان در اینجا به یک راهکار موثر اشاره کرد :


اگر عصبانى شد سکوت کن!
مرد در خارج منزل با صدها مشکل و گرفتارى مواجه می شود ، باافراد مختلف سر و کار پیدا می کند ، آنگاه با افکار پریشان و اعصاب خسته ‏وارد منزل می گردد ، چنین شخصى اگر با کوچکترین حادثه ی ناگوارى‏برخورد کند ، عصبانى می شود ، در آن حال ممکن است از خود بی خود شده به ‏زن و فرزندانش توهین کند.
خانمى که فهمیده و با هوش باشد ، گرفتاری ها ومشکلات شوهرش را در نظر مجسم نموده ، دندان بر سر جگر گذاشته و در مقابل عصبانیت ها ی او سکوت‏می کند. مطمئن باشید که وقتى مرد عکس العملى ندید به زودى از عصبانیت مى‏افتد و از کردار خویش پشیمان می شود. تازه در صدد عذرخواهى و تلافى هم برمی آید.
ساعتى بعد کدورت ها رفع شده ، زن و شوهر به حالت اول باز می گردند و باهمان مهر و صفاى سابق بلکه زیادتر به زندگى ادامه می دهند.
اما اگر خانم موقعیت ‏حساس و خطرناک شوهرش را درک نکرد ودر مقابل عصبانیت او عکس العمل نشان داد وجوابش را داد ، در این صورت آتش خشم مرد شعله‏ور می گردد.کم کم زن و مرد مانند دو گرگ درنده به جان هم مى‏افتند.

آیا سکوت چند دقیقه ای مشکل‏تر است ‏یا تن دادن به این نتائج وآثار تلخ؟!
مبادا خیال کنید ما در این مقاله می خواهیم از مرد دفاع کنیم و او رابى‏تقصیر معرفى نماییم.نه هرگز چنین قصدى نداریم.البته مرد هم تقصیردارد. نباید دق و دل دیگران را به سر خانواده بی گناهش خالى کند ، بلکه منظور این است:اکنون که ‏مرد نتوانسته اعصابش را کنترل کند و با جهت‏ یا بى‏جهت عصبانى شده‏همسرش باید با عقل و فراست موقعیت‏خطرناک او را درک کند و براى‏حفظ کانون مقدس زناشویى و جلوگیرى از خطرات احتمالى ، فداکارى‏نموده و سکوت اختیار کند.

معمولا خانم ها چنین فکر می کنند:
اگر در مقابل خشم شوهرم ‏سکوت کنم ، احترام و وقعیت‏خودم را از دست می دهم و خوار و خفیف‏می شوم.در صورتیکه قضیه کاملا بر عکس است.اگر مرد در حال عصبانیت‏همسرش را مورد توهین و دشنام قرار داد و از او عکس العملى ندید ، بعدا به‏طور حتم پشیمان خواهد شد.
همسرت ، سکوت تو را یک نوع فداکارى و ادب‏زندگى می شمارد و علاقه‏اش چند برابر خواهد شد.در حال عادى فکرمی کند که با اینکه به همسرم توهین کردم و می توانست پاسخ دهد لیکن‏بردبارى نمود و سکوت اختیار کرد .معلوم می شود زن فهمیده و دانایى است ، به من و زندگى علاقه‏مند است. در این صورت یقینا از کردار خویش پشیمان خواهد شد. اگرهمسرش را مقصر بداند عفوش می کند و اگر بی خود عصبانى شده درمحکمه وجدان محکوم می گردد و عذرخواهى می نماید. پس چنین زن‏فداکارى نه تنها کوچک نمی شود بلکه شخصیت و بزرگى او براى شوهرش‏و دیگران به اثبات خواهد رسید.
پیغمبر اسلام فرمود:« هر زنی که در مقابل بد اخلاقى‏هاى شوهرش‏بردبارى کند خدا ثواب آسیه را به وى عطا خواهد کرد.» (2)
رسول خدا فرمود:« عفو و بخشش، عزت و بزرگى صاحبش رازیادتر میکند.عفو داشته باشید تا خدا شما را عزیز گرداند» (3) .